استودیو فرام‌سافت‌ور «FromSoftware» در سومین دوره متوالی، در بهار امسال نیز جدیدترین نسخه از سری بازی‌های Souls را روانه بازار کرد. اثری که با بازی Demon Souls آغاز شد، با Dark Souls I قدرت گرفت، با Bloodborne که یک نسخه معنوی از سری سولز به حساب می‌آید متحول شد و حال Dark Souls III با ترکیب برترین نکات تمام نسخه‌های گذشته نیز به شکوه و عظمت نهایی خود رسید. قبل از این‌که شروع به انجام بازی کنم، فکر می‌کردم که این نسخه از سری Dark Souls بالاخره بعد از این همه سال من را به محیط‌های تکراری برده و دشمن‌هایی با سبک و سیاق شماره‌های قبل را رو به روی من قرار دهد. طی این سال‌ها، بازی‌هایی مانند سری Assassin’s Creed یا Call of Duty آن قدر پشت سر هم و به شکلی یک‌نواخت عرضه شده‌اند که ناشرین آن‌ها دیگر نفسی تازه برای این دو باقی نگذاشته‌اند و به ما خوب یاد داده‌اند که چگونه می‌توان مجموعه‌های با ارزشی را با عرضه سالیانه تبدیل به آثاری خسته کننده تبدیل کرد.
اما پس از ورود به دنیای بازی Dark Souls III متوجه شدم که همه چیز برعکس رخ داده. سازندگان شرقی بازی Dark Souls III در سومین سال پیاپی در عرضه محصول خود، توانسته‌اند باز هم شکوه و عظمت را در جدیدترین اثر خود جای دهند. بازی Dark Souls 3 آن اصالت گذشته این سری را حفظ کرده و رنگ و بوی خود را نباخته است، اما با این وجود بازی هنوز به شدت شگفت‌انگیز است. به نظر می‌رسد که استودیو فرام‌سافت‌ور بر خلاف ناشرینی مانند یوبی‌سافت و اکتیویژن قادر است در طراحی هر سری از بازی‌های خود، نفس‌هایی جادویی در آن‌ها بدمد؛ جادویی که به تک تک المان‌های بازی، حتی با وجود قدیمی بودن آن‌ها، رنگ و بویی تازه می‌بخشد و چشم، ذهن و حتی اعماق وجود شما را به خود متمرکز می‌کند.