Call of Duty: Vanguard در حالی بازیکنان را به دوران جنگ جهانی دوم می‌برد که داستانش را با محوریت چند شخصیت مختلف، هرکدام با توانایی‌های خاص، روایت می‌کند؛ با این حال زمان کوتاه بخش داستانی بازی، باعث شده تا این رویکرد آنطور که باید جواب ندهد و در نتیجه، نه شاهد شخصیت‌پردازی درستی برای کاراکترها هستیم و نه یک روایت داستانی منسجم. البته که با گذر از بحث کیفیت داستان، سطح طراحی مراحل بازی در این بخش و تنوع آن‌ها رضایت‌بخش است و در ترکیب با گان‌پلی بسیار نرم و روان، کمپینی سرگرم‌کننده را رقم می‌زند. ونگارد همچنین در بخش چندنفره هم به‌جز بهبود‌هایی جزئی، همان تجربه آشنای مخصوصا دو نسخه قبلی کال آو دیوتی اما در فضای جنگ جهانی دوم است و قسمت زامبی بازی هم با وجود سرگرم‌کننده بودن، کمی از ضعف محتوا رنج می‌برد. در کل ونگارد اثری است که طرفداران همیشگی کال آو دیوتی، لذت خوبی از آن خواهند برد ولی نبود نوآوری‌های خاص و جواب ندادن برخی ایده‌های داستانی، باعث شده تا بازی نتواند به اثری مناسب برای قشر وسیع‌تری از گیمر‌ها شود.